De door ziekte gevelde Bart werd ditmaal vervangen door zijn broer Paul, zodat de eer in ieder geval binnen de familie bleef. Jos van Tilborg mocht opnieuw de plaats opnemen van de vakantieganger Jac. En Piet speelde gewoon voor zichzelf, in het zwart-wit, Jekyll en Hyde.
Jos stak van wal tegen Cees van Loon, 80 – 110. Jos kwam in deze partij niet echt van de grond, terwijl Cees juist een sterke start had, en na 5 beurten was er al een behoorlijk gat geslagen, 5 – 29 voor Cees. Jos bleef moeite houden, klaagde nadien over zijn afstoot. En kwam na 21 beurten tot 36 caramboles. Cees speelde in de laatste 5 beurten de helft van zijn partij bij elkaar, en ging zo met de maximale score van 11 punten er vandoor.
De klapper van de avond was de tweede partij tussen 2 grootheden Piet en Wil, 170 (38/2) tegen 300 (57/2). Piet begon sterk vanaf de acquite met een serie van 21, en zette hiermee de toon van de wedstrijd. Wil stroopte zijne mouwen op van het nieuwe tenue, een poloshirt van Hugo Boss, en antwoordde met een serie van 102!! Maar ook Piet liet zich niet kennen, rechtte zijne rug, de wervels vlogen zowat door de zaal en werden tegelijk met de tussenwervels bij elkaar geveegd met handveger en blek. Wederom 22 caramboles erbij en Wil weer 50 stuks. Beurt 3: 18 voor Piet, 43 voor Wil. Dus beide spelers zaten na 3 beurten al op de helft van hun partij. Blijkbaar moeten beide mannen nog wat aan conditiemanagement gaan doen, want vanaf dat moment bleef het vuurwerk uit, en werd het met kleine series wat sprokkelen van de punten. Na 10 beurten 99 voor Piet en 273 voor Wil, die daarmee toch wel een flinke voorsprong had opgebouwd.
Na het terugplaatsen van de onderdelen bij Piet was het laatste bedrijf toch weer voor onze kopman. Met series van 18, 35 en 18 kwam hij in 13 beurten over de finish. Wil haalde met 8, 13 en 6 ook zijn 300 te maken caramboles. Een mooie puntendeling in een mooie partij, daar kon iedereen tevreden meer zijn.
Aan Paul en Albert de eer om deze avond af te sluiten. Om half 11 van start waar normaliter de witte trappist al klaar staat, nu nog steeds de spa blauw voor Paul en de cola’s voor Albert. Wat te maken caramboles betreft, 100 – 140. Beide spelers begonnen wat aarzelend, maar Albert opende het bal met een serie van 22 in de 5e beurt. Paul kon enigszins volgen met kleine series van rond de 7, en zodoende stond het na 10 beurten 56 – 69. Navenant er goede ballen op tafel kwamen, werd er door beide spelers te weinig mee gedaan. De partij ging zo ook door tot aan de 19e beurt. Daar kreeg Paul ze keurig door de hoek serie americain, en kon de partij hiermee beslissen. Echter een te zacht balletje bleef op een millimeter liggen. Albert wist hier wel raad mee, en met een mooie slotserie van 30 wist hij de partij naar zich toe te trekken. 93 – 140 is voor beide een prima resultaat.
Uiteindelijk won d’n Babbel met 25 – 35