Het motto van Pedri Leenen: “Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat”, heeft
hij zijn tegenstander Wim van Pelt al jaren geleden voorgehouden en het was vanaf de eerste beurt
duidelijk, dat het bij Wim niet ging, zoals het moet. Ondanks dat hij slechts één aanvangsstoot miste,
kwam hij op geen moment in de wedstrijd tot de rust die nodig is om controle te krijgen en naar de serie
te spelen, terwijl Pedri met o.a. series van 17, 10, 13 en 14 in 17 beurten zijn benodigde 80 caramboles
verzamelde: 15 – 3 voor Mierlo na de eerste partij.
En hoewel Jos Bierens in zijn treffen met Henk Rosmulder niet helemaal zijn gewenste niveau wist te
halen, bereikte hij na 23 beurten met 170 tegen 125 caramboles een regelmatige 12 – 7 overwinning en
bracht de achterstand na twee partijen terug tot 7 punten.
In de laatste partij moest Jo Roest namens Dubac tegen Jos Verberne al zijn kunde aanwenden om nog tot
een redelijk teamresultaat te komen. Maar Jos, die aangaf buiten de wedstrijden nooit meer te trainen en
veel liever te fietsen, blijft desondanks een tegenstander van formaat en gaf daar in de zesde beurt met een
serie van 24 al enigszins blijk van. Jo speelde zich echter goed in de wedstrijd en in beurt 12 nam hij met
een serie van 20 de leiding om acht beurten later met een moyenne van 6 de partij winnend af te sluiten.
Jo haalde daarmee na drie mindere partijen de bonus binnen om nog juist de overwinning in Duizel te
houden: Eindstand 30 – 28 voor Dubac 2.
