Ook Dubac 3 weet weer wat verliezen is. De eerste drie speelronden werd er telkens aan het langste eind getrokken, nu was het net niet voldoende voor de winst. Het begon met de partij Ep Visser tegen Hans Jurgen Gutensohn. Ep probeerde vanaf de eerste beurt om een serietje te maken, maar kreeg dit om uiteen lopende redenen niet voor elkaar. En dan zie je meestal dat het bij de tegenstander wel net goed valt. Zo ook bij Hans Jurgen. Daar liep het allemaal wat gestroomlijnder. En na 21 beurten mocht Ep aan de nastoot beginnen waarin hij nog wel zijn hoogste serie maakte(21) maar het was niet voldoende voor een remise. Vervolgens was het de beurt aan de twee Castelijns(De ene heet zo, en de andere is het) Kees Castelijns dacht, we moeten wel voor twaalf uur klaar zijn en schoot als een komeet uit de startblokken. Rene kon tegen dit geweld niet veel inbrengen, en moest met leden ogen toezien dat na 13 beurten beide teams op een winstpartij stonden. Dus zou weer de laatste partij uitsluitsel moeten geven wie er met de wedstrijdwinst vandoor zou gaan. En dat leek op voorhand een uitgemaakte zaak. Omdat Johan Slenders die tegen Adri Dijkmans mocht aantreden er maar 100 libre hoefde te maken, tegen de 220 kader die er voor Adri op het bord stonden. En bij het wisselen van arbiter stond Johan ver voor, omdat hij gewoon acht gemiddeld stond te spelen. Maar Adri dacht daar toch weer ff anders over, en begon aan een imposante inhaal race welke strande op vier puntjes van de meet. Uiteindelijk pakte Dubac nog wel het extra punt, waardoor de eindstand 4 tegen 3 werd in het voordeel van Bellevue. Na nog wat gezellig na kletsen werd de terugweg toch nog met een goed gevoel aangevat. Volgende week nieuwe kansen tegen het Vrijthof Libre.