De leden van Dubac 2 hadden kennelijk inspiratie geput uit de toeristische route, waarlangs Hans Wintermans, die de zieke Jo Roest verving, hen naar Hilvarenbeek had gebracht. Dat bleek nog niet in het begin van de eerste partij tussen Wim van Pelt en Pieter Vriens, toen er na vier beurten een 2 – 2 score op het bord stond. Pieter, die uiterst verzorgd speelde, kwam als eerste de koude start te boven en leidde na 11 beurten met 38 tegen 27. Toen vond Wim zijn tijd gekomen en met 73 caramboles in de laatste drie beurten beëindigde hij de partij in de veertiende beurt met een serie van 43 aan de korte band. Eindstand 56 tegen 100 en voor beide spelers met moyennes van 4,00 en 7,14 de bonuspunten, puntenstand na de eerste partij: 10 – 15.
Hans Wintermans pakte het precies andersom aan: Hij kwam als een komeet uit de startblokken en zette een verbouwereerde Henk Graumans met series van 36 in de tweede, 12 in de vierde en 20 in de zesde beurt direct op grote achterstand. Na zijn serie van 21 in de twaalfde beurt stond Hans op 98 en was het slechts wachten op de laatste 12. Dat duurde echter wat langer dan gedacht tot Hans in 21 beurten de partij winnend wist te beëindigen: 67 tegen 110 caramboles en met 5,23 moyenne de bonus voor Dubac 2. Hiermee bood de tussenstand na twee partijen: 15 – 30 uitzicht op een “grand slam”. Dat legde misschien wel net iets te veel druk op de schouders van Jos Bierens, die weliswaar met 19 goed opende, maar in de volgende zes beurten slechts 5 caramboles kon toevoegen. Jos wist zich echter prima van deze inzinking te herstellen en pakte de regelmatige productie weer op zonder tot grotere series te komen. Tegenstander Henry van Roy gaf met scores van 24 en 30 de waarschuwing af, dat hij tot een grote serie in staat is, maar moest uiteindelijk na 22 beurten capituleren: 104 tegen 170 caramboles. Het moyenne van Jos van 7,72 was onvoldoende om ook de bonus te incasseren, waardoor de eindstand 21 – 42 werd.
Aanstaande dinsdag via een toeristische route naar Oirschot?